برخلاف رئالیسم یا امپرسیونیسم که بر مشاهده دقیق یا ثبت لحظه تمرکز داشتند، اکسپرسیونیست‌ها جهان را از دیدگاه ذهنی و احساسی خود بازآفرینی می‌کردند. برای رسیدن به این هدف، آن‌ها از رنگ‌های تند، کنتراست‌های قوی و فرم‌های اغراق‌شده استفاده می‌کردند. نقاشانی مثل ادوارد مونک با اثر معروف «جیغ»، یا گروه‌های آلمانی مانند «دی بروکه» و «دِر بلیو رایتِر» از پیشگامان این جنبش بودند. اکسپرسیونیسم فقط محدود به نقاشی نبود و در تئاتر، سینما و ادبیات هم تأثیرگذار شد. هدف اصلی این سبک، نشان دادن دنیای درونی هنرمند بود، حتی اگر به تحریف یا اغراق در ظاهر واقعیت منجر شود. اکسپرسیونیسم راه را برای بسیاری از جریان‌های مدرن باز کرد و بر هنر معاصر هم اثر عمیقی گذاشت.