رنگ

مینیمالیسم یعنی «کمتر، بیشتر است».در این سبک هر رنگ نقش دقیق دارد و چیزی اضافه نیست.

سبک معاصر منعکس‌کننده‌ی سلیقه‌ی امروز است؛ سبک در حال تغییر که بر سادگی، فرم و نور تأکید دارد.

سبک مدرن میانه‌سده‌ای زاده‌ی دهه‌ی ۱۹۵۰ است؛ دورانی که زندگی مدرن و روح طبیعت در کنار هم قرار گرفتند.

سبک آرت‌دکو، فرزند جسور دوران شکوفایی و فناوری قرن بیستم است — سبکی که در دهه‌ی ۱۹۲۰ در پاریس شکل گرفت و با شعار «زیبایی در شکوه و نظم» شناخته شد

سبک نئوکلاسیک ادامه‌ای پالوده و آرام از شکوه کلاسیک است.در این سبک، رنگ‌ها نقش محوری دارند — اما نه برای جلب توجه، بلکه برای تعادل، لطافت و وقار.

سبک کلاسیک، یکی از اصیل‌ترین و پایدارترین سبک‌های دکوراسیون است؛ سبکی که بر اساس تقارن، تعادل و شکوه شکل گرفته.

نور، روح فضاست و رنگ، زبان آن.اگر رنگ را بدن یک فضا بدانیم، نور همان عاملی است که آن را زنده می‌کند.

هماهنگی رنگ‌ ها یا Color Harmony یکی از بنیادی‌ترین مفاهیم در طراحی داخلی است — جایی که علم، احساس و زیبایی‌شناسی با هم تلاقی می‌کنند.

رنگ نه‌تنها عنصر بصری، بلکه زبانی جهانی برای احساسات است. پیش از آن‌که کلمات یا فرم‌ها دیده شوند، این رنگ است که پیام اولیه را به ذهن و قلب بیننده می‌فرستد.

رنگ یکی از قوی‌ترین ابزارهای طراحی است؛ هم در علم فیزیک و هم در هنر. تئوری رنگ دانشی است که روابط میان رنگ‌ها، نحوه‌ی ترکیب آن‌ها و اثرشان بر احساس و ادراک انسان را توضیح می‌دهد.